Ιστορίες από το μπαούλο...

  Κάθε Χριστούγεννα, ο κύριος Γαλανός έχει την συνήθεια να πηγαίνει μια βόλτα στην γειτονιά για να δεν αν έχουν ανάψει όλα τα λαμπάκια στους γείτονες, κι αν δει μια πλεξούδα με φωτάκια κάπου σβηστά - πιθανόν να χτυπήσει το κουδούνι για να τους κάνει παρατήρηση ή ακόμη κι να τους δώσει συμβουλές πως να επισκευάσουν την μέγιστη αυτή ζημιά. Παρόμοια συνήθεια έχει η τυφλή μαγείρισσα που βγαίνει να μαζέψει χόρτα για την πίτα, μόνο που αυτή συνέχεια χάνεται και προ εκπλήξεως πέφτει πάνω στον κ. Γαλανό που την μαλώνει γιατί δεν ετοιμάζει το μεσημεριανό κι βεβαίως ότι τα χόρτα που μάζεψε δεν είναι βρώσιμα. Σε μια τέτοια σκηνή, τους βρήκε να τσακώνονται ο κουτσός σοφέρ που πετάχτηκε να φέρει κρασί γιατί το βρήκε ελάχιστο οπότε τους περιμάζεψε με το αυτοκίνητο. Μόνο που πέταξε τα χόρτα (που δεν ήταν χόρτα αλλά κάτι αγριοχορτα) κι έτσι ο καβγάς συνεχίστηκε και στο αυτοκίνητο αλλά και στην κουζίνα μετά. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ότι το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήταν εξαιρετικά σιωπηλό με την μού...

  Κυριακή στο σπίτι των Γαλανών, σημαίνει αποφυγή.  Ήταν να συμμαζέψουν τα ξύλα στην αποθήκη, δεν το έκαναν, ήταν να πάει για μπάλα ο κουτσός μπάτλερ, δεν πήγε · ήταν να μαγειρέψει η τυφλή μαγείρισσα, τελικά ξεπάγωσε μια πάπια που είχε στην κατάψυξη (ζωντανή) και εκείνο το βιβλίο που είχε ξεκινήσει ο κύριος Γαλανός να διαβάζει, το έκλεισε βαριεστημένα. Είχε πάει έντεκα και σχεδόν όλοι είναι αράξει κάπου - και δεν έκαναν τίποτα. Πήγε δύο και η πάπια από την κατάψυξη είχε αρχίζει να μοιάζει με τον ντάφι ντακ μέσα από σύγκρουση με βιτρίνα, πήγε τρεις - κοιταζόντουσαν και τέλος κάπου στις τέσσερις ξάπλωσαν να κοιμηθούν με το στομάχι τους να χορεύει από την πείνα.    Κατά τις έξι τους ξύπνησε η πάπια.

  Tο δέντρο είχε πλέον γεράσει, του είχαν πέσει τα στολίδια αλλά έδειχνε ότι είχε ακόμη θέληση για γιορτές, μα το μεγάλο δώρο που ήθελε να βάλει η τυφλή μαγείρισσα από κάτω ίσα που χώραγε, έσπρωχνε και την μάλωνε ο κουφός μπάτλερ για την ζημιά που επρόκειτο να κάνει με την ατζαμοσύνη της, μα τι έχει μέσα ρώταγε και ξαναρώταγε κι εκείνη δεν μαρτυρούσε τίποτα για το δώρο προς τον κ. Γαλανό που όμως το θυμόταν αρκετά μικρό όταν το αγόρασε, ίσως να μεγάλωσε είπε από μέσα της, ίσως να μην θυμάμαι καλά ξαναέλεγε και έσπρωχνε να μπει από κάτω και τότε θυμήθηκε την γαλοπούλα σαραντεπέντε κιλών που είχε στην κατάψυξη που ακούμπησε στο τραπέζι μετά... ω θέε μου αναφώνησε και δεν μπορούσε να ήταν σίγουρη...   - Το ίδιο βράδυ, πέρα από τα εκλεκτά εδέσματα, ζεστό κρασί με μπαχαρικά σερβιρίστηκε επιπρόσθετα βραστό παπούτσι δερμάτινο γνωστής μάρκας με κάστανα και μέσα στο δώρο του κ. Γαλανού βρέθηκε πισθάγκωνα δεμένη η γαλοπούλα. Οποία έκπληξη... το μόνο που ακουγότανε για αρκετή ώ...

  Ξημέρωσε με μια λιακάδα δίχως κανείς να ξεχνά τη βαριά τρομάρα ενός βραδινού 112 στο σπίτι των Γαλανών που η μέρα ξεχώριζε απ΄' τις άλλες εξαιτίας των γενεθλίων του Γαλανού, που στην ουσία δεν άλλαζε τίποτα στην καθημερινότητα του σπιτιού εκτός απ' μια τούρτα έκπληξη μετά το μεσημεριανό φαγητό και μια κάποια μελαγχολία στον ίδιο.  Την τούρτα έφτιαξε η τυφλή μαγείρισσα με υλικά που ποτέ δεν άκουσε ο κουφός μπάτλερ που τα έφερε με τον σοφέρ με το ξύλινο πόδι, και επάνω έβαλαν κάποια κεριά, μάλλον στην τύχη, ίσως είκοσι, ίσως πενήντα τέσσερα, ίσως πολλά περισσότερα γιατί ένας καβγάς στην κουζίνα για τα χρόνια του Γαλανού δεν κατέληξε πουθενά κι έτσι αποφάσισαν όλοι να φέρουν όσα κεριά πίστευε ο καθένας ότι χρειαζόντουσαν, ώσπου η τούρτα είχε καλυφθεί με τα τόσα κεριά που μόλις άναψαν φωτίστηκε όλο το σπίτι, και μια φλόγα απροσεξίας ήταν αρκετή για να φουντώσει το τραπεζομάντιλο, χαλί, το δωμάτιο και τα λοιπά με την πυροσβεστική να μιλάει για ατύχημα κι η τυφλή μαγείρισσα εκνευρ...

 Το κουδούνι του κ. Γαλανού χτυπούσε καθημερινά από τους Δημοτικούς συμβούλους, περιφερειάρχες και Δημάρχους ζητώντας τον ίδιο προσωπικά καθότι στην μικρή αυτή επαρχία όλοι γνώριζαν το βάρος της γνώμης του, δεν ξέρω ποιος το είχε ζυγίσει και το είχε εκθειάσει, πάντως ήταν ένα σεβαστό βάρος.  Ο κ. Γαλανός τα βαριόταν όλα αυτά, αλλά έδινε σε όλους ένα δεκάλεπτο να αναπτύξουν το πρόγραμμα τους για την επόμενη πενταετία. Συνήθως ήταν το ίδιο για όλους και είχε μέσα λέξεις πανομοιότυπες όπως  : Όραμα για το μέλλον, η χώρα που μας αξίζει κλπ, γεγονός που τον έκανε να βαριέται ακόμη περισσότερο ώσπου λίγο πριν έρθουν οι εκλογές βαριόταν ακόμη και να πάει στην πόρτα να τους ανοίξει, οπότε εκείνοι σκέφτηκαν να μπαίνουν απ' το παράθυρο που όμως σφράγισε ο κουφός μπάτλερ με ταβανόπροκες και τότε σκέφτηκαν την καμινάδα που κάπνιζε ακόμη, από όπου έπεσε ένας Δημοτικός σύμβουλος, μαυρισμένος και τσουρουφλιστός, τόσο που η τυφλή μαγείρισσα τον μπέρδεψε με το κυνήγι που είχε...

 Στο σπίτι των Γαλανών από χθες γύριζε μια μύγα ενοχλητική, με θόρυβο και αυθάδεια. Γυρνούσε μέσα στα δωμάτια λες και τα είχε νοικιάσει, έκανε κάθετες πάνω από τα κατσαρόλια της τυφλής μαγείρισσας, γύρναγε σαν τρελή γύρω από τον κουφό μπάτλερ και άλλα, αλλά κανείς δεν ήθελε να την βγάλει στο κρύο ώσπου την ώρα που ο κούκος βάρεσε τέσσερις με το τσόκαρο του, εκεί γύρω δηλαδή στο απογευματινό τσάι ακούστηκε ένα μπλουμ και λίγο αργότερο ο κ. Γαλανός άρχισε να βήχει βγάζοντας ενδόμυχα ήχους μύγας και φτερών. Σίγουρα όλοι περιέγραψαν το μηγα-μήσω που έφτυσε μέσα απ' τα δόντια του, αν και κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει τι ήταν αυτό που τον έκανε να πει τόσο βαριά κουβέντα. Σχεδόν ασήκωτη, από όλες τις απόψεις, αλλά κι όσους δοκίμασαν. Έκτοτε πίσω από κάθε φωνήεν του ακολουθούσε κι ένα βζιίιιν. Αδιευκρίνιστο, εντελώς μυστηριώδες.  Μαύρο, θα έλεγα.