Ξημέρωσε με μια λιακάδα δίχως κανείς να ξεχνά τη βαριά τρομάρα ενός βραδινού 112 στο σπίτι των Γαλανών που η μέρα ξεχώριζε απ΄' τις άλλες εξαιτίας των γενεθλίων του Γαλανού, που στην ουσία δεν άλλαζε τίποτα στην καθημερινότητα του σπιτιού εκτός απ' μια τούρτα έκπληξη μετά το μεσημεριανό φαγητό και μια κάποια μελαγχολία στον ίδιο.
Την τούρτα έφτιαξε η τυφλή μαγείρισσα με υλικά που ποτέ δεν άκουσε ο κουφός μπάτλερ που τα έφερε με τον σοφέρ με το ξύλινο πόδι, και επάνω έβαλαν κάποια κεριά, μάλλον στην τύχη, ίσως είκοσι, ίσως πενήντα τέσσερα, ίσως πολλά περισσότερα γιατί ένας καβγάς στην κουζίνα για τα χρόνια του Γαλανού δεν κατέληξε πουθενά κι έτσι αποφάσισαν όλοι να φέρουν όσα κεριά πίστευε ο καθένας ότι χρειαζόντουσαν, ώσπου η τούρτα είχε καλυφθεί με τα τόσα κεριά που μόλις άναψαν φωτίστηκε όλο το σπίτι, και μια φλόγα απροσεξίας ήταν αρκετή για να φουντώσει το τραπεζομάντιλο, χαλί, το δωμάτιο και τα λοιπά με την πυροσβεστική να μιλάει για ατύχημα κι η τυφλή μαγείρισσα εκνευρισμένη για βλακεία του μπάτλερ και ο σοφέρ που είχε πάρει φωτιά και το ξύλινο πόδι του να κατηγορεί την μαγείρισσα κι ο Γαλανός [..]
...
Το ίδιο βράδυ κοιμήθηκαν όλοι στην ύπαιθρο κοιτάζοντας τα αστέρια.
Και του χρόνου ψιθύρισαν...